شهریت شهر تفرش را به حق باید مدیون زحمات بزرگانی دانست که لحظه لحظة زندگی خود را وقف عمران و آبادانی آن کرده‌اند.
تفرش انسان‌های خیر و نیکوکار بسیاری را در دامن خود پرورده است.
که در میان همة آن‌ها زنده یاد « حاج ابراهیم کاریابی» نقشی دیگرو حکایتی ارزنده تر داشته که او راوی داستان سراسر ایثار و عشق به موطن و زادگاهش شد.
آقای ابراهیم کاریابی چنان در جای‌جای تفرش از خود نشان باقی گذاشته که هنوز هم در یاد کوچک و بزرگ این شهر سکنی دارد.
هنوز در خاطر تفرشی‌هاچهرة زنده و جاودان، پر تلاش و سخت کوش، عاشق و امیدوار نقش دارد.
بزرگ مردی که جوانی و میان‌سالی‌اش را به نیکی و نکویی وقف تفرش کرد.
راد مردی که دردهای تفرش را لمس کرده و در میان آن پوست انداخته و رشد کرده و هم‌چون طبیبی حاذق به درمان آلام همشهریانش پرداخت و برای آنان آرام جان بود.
این‌همه در شرایطی بود که می‌توانست از کنار همة این کمبودها بی‌اعتنا بگذرد و در تهران به زندگی راحت و سرشار از رفاه و آسایشش در کنار خانواده و فرزندانش بپردازد
آقای ابراهیم کاریابی هر آن‌چه که داشت در طبق اخلاص به سوی همشهری‌ها گرفت و چشم از مال دنیا شست. منیت را به تمام در خود و ما سرکوب و عشق به مردم را سرلوحة زندگی ما قرار می‌داد.
همشهریان مهربان به‌خوبی آگاهند که اگر زحمات بدونه چشم داشت ایشان نبود، شاید تفرش هرگز شهریت فعلی خود را نداشت.
او صرفا برای رضای خدایی که نیمه‌شبان برای راز و نیازش برمی‌خواست، همت به خدماتی را بنیانگذار شد که هنوز بعد از دو نسل، اسباب آسایش و آرامش اهالی تفرش، این زادگاه اصیل زادگان افتخار پرور است
