کتاب «غزالی در بغداد» نوشته ی «ادوارد توماس» انگلیسی است که آن را در دو جلد به فارسی برگردانده است. نویسنده در این کتاب به توصیف بغداد، اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی عصر خلیفه ی عباسی المقتدی به امرالله و اوضاع دربار او پرداخته و بر نفوذ و قدرت خواجه نظام الملک طوسی در دربار این خلیفه ی عباسی تأکید ورزیده و اهمیت و نقش مدرسه ی نظامیه ی بغداد را بیان نموده، دوره ی ریاست امام محمد غزالی را بر این مدرسه به تفضیل توصیف کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.
در بخشی از این کتاب آمده است :
... در ایران قدیم چند منطقه وجود داشت که سکنه ی آن مناطق خوب صحبت می کردند و می توان گفت همه فاضل بودند، بدون این که به مدرسه رفته باشند. یکی از این مناطق «سیرک» بود که مردمش باادب صحبت می کردند و اگر یک بیگانه به صحبت آنان گوش فرا می داد تصور می نمود که به مدرسه رفته و تحصیل کرده اند. منطقه ی دیگر «قهستان» واقع در جنوب خراسان به شمار می آمد که مردم آنجا خوب تکلم می کردند. دیگر از مناطقی که مردم آنجا با ادب صحبت می کردند و اظهاراتشان منطقی به گوش می رسید مردم سرزمین «شاندرمن» بودند و در قسمت مرکزی ایران هم سرزمینی که امروز به اسم «تفرش» خوانده می شود نیز از مناطقی به شمار می آمد که سکنه ی آن به خوبی تکلم می کردند.
منبع: «غزالی در بغداد» نوشته ی «ادوارد توماس»، ترجمه ی «ذبیح الله منصوری»، انتشارات زرین، چاپ ارژنگ، چاپ چهارم، بهار
نوشته شده در 91/05/22 توسط علی اکبر حیدری
http://tafreshpar.blogfa.com/1391/05
