شهر من تفرش

شهر من تفرش

۱۳۸۶ اسفند ۱۳, دوشنبه

عبدالله دوامي





بيوگرافي عبدالله دوامي (1359-1270)

عبد الله دوامي، در كنار برومند و شهنازي و صبا ، يك عمر در تداوم اصالتهاي موسيقي ايران كوشيد. او از معلمان بزرگ موسيقي رديف است. در جواني نزد علي خان نايب السلطنه تعليم گرفت و چند سال بعد همراه هنرمندان بزرگ موسيقي وقت، به خارج سفر كردو صفحه هاي از صداي او ضبط شد
او لوح محفوظ رديف هاي آوازي و سازي و قطعه هاي اصيل قديمي بود و يك عمر هر چه مي دانست ، بيدريغ به هنر آموزان جوان آموخت . دوامي نيز مثل بيشتر هنرمندان قديم ، اهل معنويت و خلوص وسادگي بود و با هنرش مي زيست. او عضو هيات موسيقيدانان سنتي بود و براي ضبط صفحه به خارج از كشور سفر مي نمود. او همچنين مدرّس آواز در هنرستان ملي موسيقي بود

آثار: از او نوارهاي خصوصي اي باقي مانده است كه بيشتر جنبه آموزشي دارند. نت رديف آوازي او و تصنيف هاي قديمي ، به كوشش فرامرز پايور چاپ شده و آلبوم نوارهاي رديف آوازي او نيز انتشار يافته است. صفحات گرامافون به همراه درويش خان ، سيّد حسن طاهرزاده ، ابوالحسن اقبال آذر و باقر خان رامشگر ، نوارهاي خصوصي تدريس به شاگردان مختلف ، پنجاه تصنيف عارف (ضبط توسط ابراهيم منصوري).

شاگردان استاد: استاد ابوالحسن صبا، استاد فرامرز پايور، استاد محمود کريمي، استاد نصرالله ناصح پور، استاد محمدرضا شجريان، استاد محمدرضا لطفي، استاد ناصر فرهنگ فر، استاد حسين عليزاده، استاد پرويز مشکاتيان، استاد داريوش طلائي، مجيد کياني، محمد حيدري فاطمه واعظي(پريسا)، فاخره صبا، تورج كيارس، كريم صالح عظيمي، شاپور حاتمي، نورعلي خان برومند، شهرام ناظري، سيما بينا، رامبد صديف...





به سال 1270 در (طا) كه يكي از دهات تفرش مي باشد كودكي ديده به جهان گشود كه والدينش نام عبدالله را براي او بر گزيدند.

عبدالله دوران كودكي را در اين ده سپري كرد وتحصيلات ابتدايي را نزد تني چند از ملاهاي ده فرا گرفت. وي پس از چندي به تهران آمد و در مدرسه تربيت نام نويسي كرد و در اين مدرسه با ركن الدين خان مختاري همكلاس بود.

وي شبي در منزل شخصي به نام مجدالممالك كه از دوستانش بود با علي خان نايب السلطنه كه از خوانندگان بزرگ آن زمان بود آشنا شد و در حضور وي قطعه يي بنا به درخواست مجدالممالك مي خواند كه مورد قبول علي خان نايب السلطنه قرار مي گيرد و او دوامي را تشويق مي كند كه نزد وي آواز كار كند و اولين مشق خود را كه دستگاه شور بود نزد علي خان آغاز مي كند كه اولين استاد وي همين شخص مي باشد.

عبدالله دوامي پس از چندي نزد استادان : آقا ميرزاحسينقلي، حسين خان كمانچه كش، درويش خان، ملك الذاكرين و آقا ميرزا عبدالله رفت و بسياري نياموخته ها را از آنان آموخت و خود شد استاد عبدالله خان دوامي.
دوامي قبل از انقلاب مشروطيت براي شناساندن موسيقي اصيل و سنتي ايران و براي حفظ و حراست و اشاعه آن قرار شد كه به اتفاق اقبال السلطان و باقر خان و مشير همايون شهردار و عده يي ديگر به برلن بروند ولي به واسطه جنگ جهاني اول وقفه يي در اين مسافرت هنري پيش آمد كه اجبارا به جاي برلن به تفليس و قفقاز رفتند و تصميم خود را آنجا عملي كردند.
استاد دوامي مدت هفت سال در اداره پست كار كرد و پس از اين مدت به وزارت دارايي منتقل و تا پايان دوران باز نشستگي در اين وزارتخانه مشغول كار بود.
وي از فروردين ماه 1334 همكاري خود را با سازمان راديو و تلوبزيون وقت وقت و مركز حفظ و اشاعه موسيقي سنتي ايران شروع كرد كه به واسطه كبرسن شاگردان را در منزل تعليم مي داد.
استاد عبدالله خان دوامي در بيستم دي ماه 1359 دار فاني را وداع گفت.
منبع: وب سايت Music Heritage


Abdollah Davami (1899-1980)
A very great master of radif, tasnif and tonbak, Abdollah Davami, was born in Ta village of Tafresh city, markazi province of Iran in 1891. As a teenager he discovered that he had a good, audible and suitable voice, so he decided to learn the elementary principles of Persian vocal music.
One day he had been to a gathering in the house of Majd-al-Mamalek when he met Ali Khan Nayeb-al-Saltaneh. After that he became the student of Ali Khan Nayeb-al-Saltaneh to learn radif; and by Haji Khan, Agha Jan, Sama' Hozur, he learnt tasnif and tonbak.
As a result of his talent in learning music, he became friend of great masters of his time such as Mirza Hosseingholi (tar master), Hossein Khan (kamancheh master) Darvish Khan (tar and setar master), Malek-al-Zakerin (vocalist) and Mirza Abd-al-Allah (setar master).
At 1334 (1955) he gone to radio, television, and member of Iranian Music Institute.
He passed away in 1980.
His Teachers: Ali Khan Nayeb Saltaneh (Ali Khan Hanjareh Darideh!), Einodoleh (Tunbak), Hussein Gholi Farahani, Mirza Abdollah Farahani, Hussein Khan (Radif), Darvish Khan, Malek Zakerin and Sama Hozour.
His students: ostad Abol Hassan Saba, ostad Faramarz Payvar, ostad Mahmoud Karimi, ostad Nasrollah Nasehpour, ostad Mohammad Reza Shajarian, ostad Mohammad Reza Lotfi, ostad Nasser Farhangfar, ostad Hossein Alizadeh, ostad Daryoush Talaei, Fatemeh Vaezi (Parisa), Fakhereh Saba, Parviz Meshkatian, Madjid Kiani, Mohammad Heydari and ….

He was works in Post Office for seven years. davami gone to "Teflis" with Darvish Khan for recording Disc. He had Vocal Radif for Iranian Music. He recorded his Radif with Mohammad Reza Lotfi.. Faramarz Payvar in Davami Radif publishes his Radif and his songs.
بيات ترك - رديف آوازي عبدالله دوامي
وب سايت هاي مرتبط:
1-






عبدالله دوامی ، در سال 1270 ، در یکی از روستاهای تفرش به دنیا آمد. نزد علی خان نایب السلطنه ، معروف به « حنجره دریده » آواز را فرا گرفت و از میرزا حسین قلی ، درویش خان ، میرزا عبدالله ، حسين خان اسماعيل زاده و ملک الذاکرین نکته آموخت


دوامي آواز تدريس مي كرد و تصانيف بسياري از موسيقي كلاسيك ايرانی مي دانست. در سال ١۳۳٤ براي فعاليت وارد راديو و تلويزيون شد و يكي از اعضاي كانون حفظ و اشاعه موسيقي ايراني بود. از شاگردان او محمود كريمي، فرامرز پايور، حسين عليزاده، محمد رضا لطفي، محمد رضا شجريان، داريوش طلايي، فاطمه واعظي (پريسا)، فاخره صبا، پرويز مشكاتيان، مجيد كياني، محمد حيدري و … بودند.


ز وی صفحاتی با تار درویش باقی مانده است. وي براي ضبط صفحه به همراه درويش خان به تفليس سفر كرده بود. مهم تر از همه آنکه وی ردیفی به نام «ردیف دوامی» ، در سالهای آخر عمر خود ضبط کرده که جزو یکی از ردیف های آوازی موجود و مورد استفاده ی اهالی موسیقی است .

سرانجام استاد عبدالله دوامی ، در 20 اردیبهشت 1359 ، پس از چندین دهه فعالیت هنری در عمر پربارشان ، دیار خاک را به شوق دیار باقی بدرود گفتند.

روحش شاد و یادش گرامی باد ...




در ذیل ، لینکهایی قرار داده ام که مربوط به آموزش آواز اصفهان توسط استاد برومند به استاد محمد رضا شجریان می باشد.
دانلود کنید و بشنوید.
آهنگ بيات اصفهان
شعر:
جانا بر آتش تو نشستيم و دود عشق برآمد
تو ساعتي ننشستي كه آتشي بنشاني
درآمد اول دوم بيات اصفهان
شعر:
تو را كه ديده به خواب خمار باز نباشد
رياضت من شب تا سحر نخفت را چه داني
بيات راجع (يا بيات راجه)
تحرير
شعر:
به پاي خويش درآيند عاشقان به كمندت
كه هر كه را تو بگيري ز خويشتن برهاني
گوشه ي عشاق وفرود به دشتي
شعر:
من اي صبا ره رفتن به كوي دوست ندانم
تحرير بالارونده و اوج
حرف دل :



برخی از استاتید گرانقدر بر « ردیف دوامی » تاکید فروانی دارند و بر این عقیده اند که موسیقی ایرانی در ردیف استاد دوامی خلاصه می شود و هر آنچه از موسیقی ایرانی بخواهیم در آن می توان یافت.



بنده اما ، با شناخت بسیار اندکی ( که با خوشه چینی از نواهای زندگی بخش و جاودانه ی ایران زمین و لطف و مرحمت استاد گرانقدرم ) از موسیقی ایرانی بدست آورده ام ، عقیده دارم که موسیقی ایرانی چیزی فراتر از آن است که در ردیف جناب استاد دوامی خلاصه شود.



ردیفی که در طی حداکثر 2 سال می توان آنرا فراگرفت و بر گوشه هایش تسلط کافی یافت ، مسلّما تمام داشته های موسیقی متعالی ایرانی نمی باشد.



موسیقی ایرانی با مقامات و گوشه های ناشناخته و زیبایش ، بسیار دل انگیز تر و روح بخش تر از اینی خواهد شد که در ردیف های آوازی موجود می شنویم . همین امر هم سبب شده است که بزرگان موسیقی ما ، بدنبال فراگیری برخی گوشه ها و مقامات ناشناخته ، رنج سفر به دور ترین نقاط را بر خود هموار ساخته و در سدد آموختن برخی از همین گوشه ها و مقامات ناشناخته ( ویا کمتر شناخته شده ) برآیند.



متاسفانه در این ردیف و سایر ردیف های آوازی قابل دسترس و موجود در بازار ، به این امر مهم پرداخته نشده و تنها به معرفی گوشه های معمول بسنده گشته است . بنابراین به قسمت زیادی از زیبایی های موجود در موسیقی ایرانی توجه و بدان اشاره نشده است.



با تمام این تفاسیر ، همّت و تلاش جناب استاد دوامی ، در جهت ثبت و ضبط همین مقدار گوشه هم بسیار ستودنی و قابل ستایش است . چرا که کمک شایانی به آموزش آواز ایرانی نموده است و شکیل ترین و معتبر ترین ردیف آوازی موجود ( به عقیده ی بسیاری از اساتید و اهالی فن ) می باشد .



باشد که اساتید گرانقدری که تک تک ما به وجودشان افتخار می کنیم ، به خود بیایند و اطلاعات بسیار خوبی را که طی سالیان دراز ، با رنج و مرارت فراوان بدست آورده اند ؛ به شکلی مناسب ، در اختیار خیل عظیم علاقه مندان و مشتاقان و هنرجویان هنر موسیقی قرار دهند. شاید بدین صورت ، آواز ما از این رخوتی که بدان دچار گشته ، بدر آید و در زیبایی و حسن در دنیا بی نظیر گردد ... چیزی که دور از دسترس نیست .