شهر من تفرش

شهر من تفرش

۱۳۸۶ اسفند ۱۳, دوشنبه

رجبعلی منصور




رجبعلی منصور


شناسنامه
نام کامل رجبعلی منصور
معروف به منصورالملک
زادروز ۱۲۶۵ خ
زادگاه تفرش ، ایران
تاریخ مرگ ۲۱ آذر ۱۳۵۳
محل مرگ پاریس، فرانسه
نام همسر دختر حسن رئیس ظهیرالملک
فرزندان حسنعلی منصور
دین اسلام
فارغ التحصیل از
نخست وزیر ایران
تاریخ ریاست از ۵ تیر ۱۳۱۹ تا شهریور ۱۳۲۰
قبل از محمدعلی فروغی
بعد از احمد متین دفتری
تاریخ ریاست از ۱۳۲۸ تا ۵ تیر ۱۳۲۹
قبل از حاجیعلی رزم‌آرا
بعد از محمد ساعد
جناح سیاسی

وزیر کشور[۱] کابینه‌ هدایت ۱۳۰۸
وزیر راه[۲]
وزیر صناعت کابینه جم ۱۳۱۷
وزیر پیشه و هنر [۳] کابینه متین دفتری ۱۳۱۸
استاندار خراسان و تولیت آستان
قدس رضوی تا ۱۳۲۳
استاندار آذربایجان از ۱۳۲۵
سفیر ایران در ایتالیا
سفیر ایران در واتیکان
سفیر ایران در ترکیه ۱۳۳۱


رجبعلی منصور (۱۳۵۳ تفرش[نیازمند منبع] -۱۲۶۵)، ملقب به منصورالملک، سیاست‌مرد و دو دوره نخست‌وزیر ایران.

زندگی

او فارغ التحصیل دوره سوم مدرسه علوم سیاسی بود. وی پس از اتمام تحصیل در دوره مشروطه به استخدام وزارت خارجه درآمد و سالها در اداره انگلیس آن وزارتخانه که ریاست آن با حسن رئیس ظهیرالملک بود، خدمت می‌کرد و با دختر رئیس خود ازدواج کرد و پس از چندی جانشین او شد.

علی منصور سمت‌های مختلفی را در وزارت خارجه عهده دار شد تا اینکه در سال ۱۲۹۸ به کفالت وزارت خارجه منصوب شد. سال بعد، پس از انتقال به وزارت داخله، حکمران رضائیه شد و در سال ۱۳۰۱ معاون وزارت داخله گردید.

او یکبار در ۱۳۰۲ و بار دیگر در سال ۱۳۰۵ و هر دو بار در کابینه حسن مستوفی مستوفی الممالک به کفالت وزارت داخله منصوب شد. در سال ۱۳۰۶ والی آذربایجان شرقی گردید. سپس در سال ۱۳۰۸ وزیر کشور (وزیر داخله) کابینه مخبرالسلطنه هدایت شد ولی سال بعد وزیر طرق و شوارع (وزیر راه) شد و سالها در کابینه مختلف این سمت را بر عهده داشت. تا اینکه در سال ۱۳۱۴ به اتهام سوء استفاده مالی برکنار شد ولی پس از محاکمه از اتهامات وارده تبرئه گردید.

منصورالملک علی رغم برائت، سه سال بیکار بود. تا اینکه در سال ۱۳۱۷ در کابینه محمود جم مدیرالملک وزیر صناعت شد. سال بعد هم در کابینه متین دفتری تصدی همان وزارتخانه را که نام آن وزارت پیشه و هنر شده بود، عهده دار شد. تا اینکه در سال ۱۳۱۹ بجای متین دفتری به نخست وزیری منصوب شد.

در دوره نخست‌وزیری علی منصور متفقین در سال ۱۳۲۰ ایران را اشغال کردند و در نتیجه محمدعلی فروغی به‌جای او نخست‌وزیر شد و منصور به عنوان استاندار خراسان و تولیت آستان قدس رضوی راهی آن دیار شد. تا سال ۱۳۲۳ در آنجا بود ولی عاقبت به تهران احضار شد و مدتی هم بیکار بود. تا اینکه در سال ۱۳۲۵ بار دیگر استاندار آذربایجان گردید ولی در برابر مشکلات تاب نیاورد و به تهران بازگشت.

در سال ۱۳۲۸ منصورالملک با حمایت روشن سفارت و شخص سفیر بریتانیا یعنی لوروژتل، پس از ساعد مراغه‌ای، نخست‌وزیر شد، زیرا انگلیسی‌ها او را قادر به قبولاندن قرارداد الحاقی به مجلس می‌دانستند.

درنتیجه منصور بدون رای تمایل مجلس به نخست‌وزیری رسید.منصور در ایام نخست وزیری برای جلب نمایندگان به خواسته‌های جبهه ملی با نظر مساعد برخورد می‌کرد.

همچنین او آیت‌الله کاشانی را که پس از ترور شاه به لبنان تبعید شده بود به ایران دعوت کرد. بالاخره منصور قرارداد الحاقی را به مجلس تقدیم کرد ولی نظری در موافقت با آن ابراز نکرد و خواست که مجلس قرارداد را بررسی کند. بریتانیا که تردید منصور در دفاع از قرارداد را دید با نظر مثبت به نخست‌وزیری سرلشکر رزم‌آرا تمایل نشان داد. منصور در ۵ تیر ۱۳۲۹، به شرط اعزام به رم در سمت سفیر ایران در ایتالیا، استعفا کرد.

او در سال ۱۳۳۱ سفیر ایران در ترکیه و در سال ۱۳۴۲ سفیر سیار ایران در دول اروپایی شد که چهار سال در این سمت باقی بود و سپس به ایران بازگشت و در سال ۱۳۵۱ دار فانی را وداع گفت.حسنعلی منصور فرزند او بود.