مهندس عليرضا افضلي پور - بنيانگذار دانشگاه کرمان
زندگينامه: مهندس عليرضا افضلي پور
تاريخ تولد: ششم فروردين 1288
محل تولد: تفرش
وداع: هيجدهم فروردين 1372 - تهران
طول عمر به بلنداي تاريخ زنده ياد مهندس عليرضا افضلي پور مردي که عمر 84 ساله خويش را به حياتي ابدي مبدل ساخت و برگي از دفتر ايثار را جاودانه به نام خود رقم زد. وي دوران کودکي و تحصيل را در مدارس شهر تهران سپري کرد و پس از گرفتن ديپلم در سال 1310 در امتحان اعزام دانشجو به خارج از کشور شرکت نموده و عازم فرانسه شد .وي در رشته مهندسي شيمي گرايش شيمي کشاورزي به مدت 6 سال به تحصيل عاليه مشغول بود. سپس در سال 1316 پس از پايان تحصيل به ايران بازگشت و تا سال 1319 به انجام خدمت مقدس سربازي مشغول گرديد و پس از پايان خدمت با سرمايه بسيار اندکي تجارت را آغاز کرد و حدود 50 سال به تجارت وسايل و تجهيزات الکتريکي پرداخت.
وي همواره خود را مديون کشور و ملت شريفش مي دانست چرا که به عزم خويش سرمايه اي را کشور به تحصيل وي اختصاص داده بود امانتي مي دانست که بايد به ملت خويش بازگرداند و جدا از آن به گفته خودش اندوخته اي که از تجارت بدست آورده بود بخش ديگري از امانت همين ملت بود که بايد روزي به ايشان باز پس داده مي شد.
افضلي پور در ميانسالي به فکر ساختن يک دانشگاه مي افتد و تصميم ميگيرد که به بهترين نحو ممکن اين فکر را عملي سازد. سالها بعد زماني فرا ميرسد که درمي يابد به لحاظ مالي توان کافي براي تحقق بخشيدن به اين نيت خيرخواهانه و بي نظير را دارد. از سال 1349 به بررسي دانشگاه هاي مختلف ميپردازد. در اروپا حدود 11 دانشگاه را با دقت و وسواس ارزيابي ميکند و در ايران نيز اکثر شهرهاي دانشگاهي و دانشگاه ها را مي بيند و در نهايت با بلند نظري و آينده نگري تصميم به ساخت دانشگاه در کرمان ميگيرد که به گفته وي استاني دور افتاده و فراموش شده با مردمي خالص و بکر بوده و به دليل کم توجهي مسئولين مدتها جز محروميت چيزي به خود نديده ولي شرايط اقليمي کافي را براي جذب متخصصين و اساتيد داشت.
سرانجام در سال 1351 پس از مشورت با همسر هنرمند و دانش دوست خويش بانو فاخره صبا تصميم قطعي خود را با گرفتن مجوز ساخت دانشگاه از وزارت علوم و آموزش عالي آن زمان به عمل نزديک مي سازد و آن گاه کل سرمايه و پس انداز هنگفت خود را به مبلغ 60 ميليون تومان که در آن زمان از بودجه عمراني استان کرمان بيشتر بود يکجا در طبق اخلاص مي نهد و با نظارت دقيق و حسابگري آن را در راه تاسيس دانشگاه صرف مي نماييد.
پس از مطالعات بسيار در تاريخ 4 دي ماه 1353 زمين دانشگاه به وسعت 500 هکتار به اختصاص دانشگاه اختصاص يافته و در تاريخ 15 دي ماه 1351 قرارداد انجام خدمات مهندسي براي برنامه ريزي کالبدي طرح ساختمانها و نظارت بر اجراي آنها بين مهندس افضلي پور و مهندسان مشاور منعقد ميگرددو بلافاصله پس از قطعيت يافتن زمين تخصصيي افضلي پور به حفر چاه و غرس نهال در اراضي کويريمربوطه مي پردازد و چنانچه ميگويند تمام درختان اطراف دانشگاه را که بخش اوليه فضاي سبز آنجاست به دست پرتوان خويش در زمين کاشته است.
پس از اين اقدام و تلاشهاي بسيار ديگر و با فراهم آمدن امکانات اوليه کار بالاخره در مردادماه 1353 کلنگ اول احداث دانشگاه به زمين زده شد. اينک افضلي پور مي توانست با دستي به مراتب پرتر رو به وزارت علوم و آموزش عالي آورده و مشارکت فعالتر آن وزارت را در طرح دانشگاه بطلبد.
اعزام حدود 50 دانشجو به خارج از کشور براي تحصيلات عاليه و از اين رهگذر تامين هسته اوليه هيات علمي دانشگاه از مهمترين نتايج تلاشهاي اين دوره بود. در جريان ساخت بناها مشکلات بسياري پيش رو داشت ولي جديت و پشتکار وي در انجام اين مهم سبب شد تا در دوراني که کشور با بحران شديد بعضي از مصالح ساختماني مواجه بود کارگاه هاي ساختماني دانشگاه هيچ وقت دچار رکود يا کندي کار نشود .او ميگويد "... پانزده سال رنج و مرارت کشيدم. خيلي مشکل بود. هرچه مي خواستيم نبود. آب نبود. سيمان نبود. خاک نبود. سه ميليون آجر براي نماي ساختمان از يزد آوردم. دو مرتبه در يزد گريه ام گرفت. دسته چکم را جلوي آجر فروش گرفتم و گفتم هر چه پول ميخواهي بردار..."
در هر حال به دليل پاکي نيتش و عشق سرشار به ميهنش و همت والاي خود و همکارانش و بالاتر از همه ياري پروردگار متعال موفق ميشود. در روز 24 شهريور 1364 ثمره همه اندوخته ها و تلاش خود را در قالب دانشگاهي زيبا و عظيم رسما به مردم کرمان هديه مي کند. پنج سال بعد يعني در سال 1369 ساختمانهاي دانشکده پزشکي و پيراپزشکي که هشت سال قبل افضلي پور تهيه برنامه و طرح آن را تقبل کرده بود افتتاح شد و به پاس خدمات بيدريق ايشان به همراه بيمارستان آموزشي نام مهندس عليرضا افضلي پور را به خود گرفت و زيباتر و شور انگيزتر از آن فارغ التحصيلي اولين دکتراي رياضي دانشگاه هاي کشور از دانشگاه کرمان در همان سال بود.
در بهمن ماه سال 1371 همزمان با اولين سال بهره برداري از ساختمانهاي دانشکده پزشکي مسئولين دانشگاه علوم پزشکي مهندس افضلي پور را به جشن فارغ التحصيلي ششمين گروه دانشجويان پزشکي کرمان دعوت کردند. هيچ يک از حاضران آن مراسم شوق و هيجان پيرمردي را که حاصل سالها جهد و تلاش خود را در آن لحظات به شادي نظاره مي کرد از ياد نبرده اند.
در بازگشت از اين مراسم بود که او به همسرش گفت:"مثل اينکه ديگر در اين دنيا کاري ندارم."
سعديا مرد نکو نام نميرد هرگز مرده آنست که نامش به نکويي نبرند
منبع: http://math.uk.ac.ir/far/afzaly/afzal_biography.htm
افضلي پور در ميانسالي به فکر ساختن يک دانشگاه مي افتد و تصميم ميگيرد که به بهترين نحو ممکن اين فکر را عملي سازد. سالها بعد زماني فرا ميرسد که درمي يابد به لحاظ مالي توان کافي براي تحقق بخشيدن به اين نيت خيرخواهانه و بي نظير را دارد. از سال 1349 به بررسي دانشگاه هاي مختلف ميپردازد. در اروپا حدود 11 دانشگاه را با دقت و وسواس ارزيابي ميکند و در ايران نيز اکثر شهرهاي دانشگاهي و دانشگاه ها را مي بيند و در نهايت با بلند نظري و آينده نگري تصميم به ساخت دانشگاه در کرمان ميگيرد که به گفته وي استاني دور افتاده و فراموش شده با مردمي خالص و بکر بوده و به دليل کم توجهي مسئولين مدتها جز محروميت چيزي به خود نديده ولي شرايط اقليمي کافي را براي جذب متخصصين و اساتيد داشت.
سرانجام در سال 1351 پس از مشورت با همسر هنرمند و دانش دوست خويش بانو فاخره صبا تصميم قطعي خود را با گرفتن مجوز ساخت دانشگاه از وزارت علوم و آموزش عالي آن زمان به عمل نزديک مي سازد و آن گاه کل سرمايه و پس انداز هنگفت خود را به مبلغ 60 ميليون تومان که در آن زمان از بودجه عمراني استان کرمان بيشتر بود يکجا در طبق اخلاص مي نهد و با نظارت دقيق و حسابگري آن را در راه تاسيس دانشگاه صرف مي نماييد.
پس از مطالعات بسيار در تاريخ 4 دي ماه 1353 زمين دانشگاه به وسعت 500 هکتار به اختصاص دانشگاه اختصاص يافته و در تاريخ 15 دي ماه 1351 قرارداد انجام خدمات مهندسي براي برنامه ريزي کالبدي طرح ساختمانها و نظارت بر اجراي آنها بين مهندس افضلي پور و مهندسان مشاور منعقد ميگرددو بلافاصله پس از قطعيت يافتن زمين تخصصيي افضلي پور به حفر چاه و غرس نهال در اراضي کويريمربوطه مي پردازد و چنانچه ميگويند تمام درختان اطراف دانشگاه را که بخش اوليه فضاي سبز آنجاست به دست پرتوان خويش در زمين کاشته است.
پس از اين اقدام و تلاشهاي بسيار ديگر و با فراهم آمدن امکانات اوليه کار بالاخره در مردادماه 1353 کلنگ اول احداث دانشگاه به زمين زده شد. اينک افضلي پور مي توانست با دستي به مراتب پرتر رو به وزارت علوم و آموزش عالي آورده و مشارکت فعالتر آن وزارت را در طرح دانشگاه بطلبد.
اعزام حدود 50 دانشجو به خارج از کشور براي تحصيلات عاليه و از اين رهگذر تامين هسته اوليه هيات علمي دانشگاه از مهمترين نتايج تلاشهاي اين دوره بود. در جريان ساخت بناها مشکلات بسياري پيش رو داشت ولي جديت و پشتکار وي در انجام اين مهم سبب شد تا در دوراني که کشور با بحران شديد بعضي از مصالح ساختماني مواجه بود کارگاه هاي ساختماني دانشگاه هيچ وقت دچار رکود يا کندي کار نشود .او ميگويد "... پانزده سال رنج و مرارت کشيدم. خيلي مشکل بود. هرچه مي خواستيم نبود. آب نبود. سيمان نبود. خاک نبود. سه ميليون آجر براي نماي ساختمان از يزد آوردم. دو مرتبه در يزد گريه ام گرفت. دسته چکم را جلوي آجر فروش گرفتم و گفتم هر چه پول ميخواهي بردار..."
در هر حال به دليل پاکي نيتش و عشق سرشار به ميهنش و همت والاي خود و همکارانش و بالاتر از همه ياري پروردگار متعال موفق ميشود. در روز 24 شهريور 1364 ثمره همه اندوخته ها و تلاش خود را در قالب دانشگاهي زيبا و عظيم رسما به مردم کرمان هديه مي کند. پنج سال بعد يعني در سال 1369 ساختمانهاي دانشکده پزشکي و پيراپزشکي که هشت سال قبل افضلي پور تهيه برنامه و طرح آن را تقبل کرده بود افتتاح شد و به پاس خدمات بيدريق ايشان به همراه بيمارستان آموزشي نام مهندس عليرضا افضلي پور را به خود گرفت و زيباتر و شور انگيزتر از آن فارغ التحصيلي اولين دکتراي رياضي دانشگاه هاي کشور از دانشگاه کرمان در همان سال بود.
در بهمن ماه سال 1371 همزمان با اولين سال بهره برداري از ساختمانهاي دانشکده پزشکي مسئولين دانشگاه علوم پزشکي مهندس افضلي پور را به جشن فارغ التحصيلي ششمين گروه دانشجويان پزشکي کرمان دعوت کردند. هيچ يک از حاضران آن مراسم شوق و هيجان پيرمردي را که حاصل سالها جهد و تلاش خود را در آن لحظات به شادي نظاره مي کرد از ياد نبرده اند.
در بازگشت از اين مراسم بود که او به همسرش گفت:"مثل اينکه ديگر در اين دنيا کاري ندارم."
سعديا مرد نکو نام نميرد هرگز مرده آنست که نامش به نکويي نبرند
منبع: http://math.uk.ac.ir/far/afzaly/afzal_biography.htm
